مدام خود را غرق در محبتت می‌یابم...

مدام نعمت‌هایت به چشمم می‌خورد..
شکر من کجا می‌تواند ذره ای از این نعمت‌های تو را جبران کند مثل همیشه... کم می‌آورم در برابر خوبی‌هایت... من کجا و بزرگی این نعمات کجا؟
خدایا باز مثل همیشه شرمنده ام...
شرمنده مهربانی‌ها و خوبی‌های مدامت...
من کجا و این همه لطف و محبت کجا؟
خدایا زبانم قاصر است از گفتن و شمارش نعماتت...
فقط هر چه می‌نگرم نعمت است و نعمت..